Καρκίνος Νεφρών (Κακοηθές Νεόπλασμα Νεφρών – Γκραβιτς)

1. Συχνότητα
Το καρκίνωμα των νεφρών είναι ο τρίτος πιο συχνός ουρολογικός όγκος και συνολικά το 2-3% όλων των καρκίνων στον πληθυσμό. Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήθηκε ετήσια αύξηση 2% στην Ευρώπη. Οι άνδρες παρουσιάζουν περίπου 1.5 φορές πιο συχνά καρκίνο του νεφρού από ό, τι οι γυναίκες. Η ηλικιακή κορυφή είναι μεταξύ 60 και 70 ετών.

2. Παράγοντες Κινδύνου
Παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του νεφρού με τα σημερινά ευρήματα είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η υψηλή πίεση του αίματος. Μπορεί να υπάρξει κληρονομική προδιάθεση . Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για πρόληψη του καρκίνου του νεφρού είναι η αποχή από το κάπνισμα και η ομαλοποίηση του σωματικού βάρους .

3. Συμπτώματα
Οι περισσότεροι όγκοι του νεφρού διαγιγνώσκονται σήμερα ως τυχαίο εύρημα στις εξετάσεις υπερήχων των νεφρών που έγιναν από τον ακτινολόγο ή τον ουρολόγο. Επίσης μπορούν να βρεθούν ως τυχαίο εύρημα στην αξονική τομογραφία της κοιλιάς. Οι πιο πολλοί όγκοι νεφρών σε αρχικό στάδιο δεν δημιουργούν καθόλου ενοχλήσεις . Συμπτώματα μπορεί να είναι πόνος στα πλευρά, πρόσμιξη αίματος στα ούρα ή ανεξήγητη απώλεια βάρους. Σε πιο προχωρημένα στάδια πόνος των οστών εξαιτίας μεταστάσεων μπορεί να οδηγήσει στη διάγνωση του νεφρικού καρκίνου.

4. Διάγνωση
Εκτός από τις βασικές εξετάσεις (κλινική εξέταση, υπέρηχος, εξέταση ούρων, δειγματοληψία αίματος) μια μελέτη απεικόνισης της κοιλιάς και ιδιαίτερα των νεφρών είναι απαραίτητη. Μία κοιλιακή αξονική τομογραφία με σκιαγραφικό είναι η μέθοδος επιλογής. Σε ειδικές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί μια μαγνητική τομογραφία των νεφρών. Αξονική τομογραφία του θώρακα θα συμπληρώσει τη διάγνωση και γίνεται για να διαγνωστούν πιθανές μεταστάσεις. Για συγκεκριμένες ενοχλήσεις , όπως πόνος στα οστά, ή σε υποψία για μεταστάσεις στον εγκέφαλο μπορεί να γίνει ένα σπινθηρογράφημα οστών ή μαγνητική τομογραφία του κρανίου. Εάν δεν υπάρχουν κλινικές ενδείξεις μεταστάσεων σε αυτά τα όργανα δεν χρειάζονται αυτές οι εξετάσεις .
Επί του παρόντος δεν μπορεί ακόμη και από την καλύτερη απεικόνιση να γίνει με ασφάλεια διαχωρισμός μεταξύ κακοήθων και καλοηθών όγκων (π.χ. Ογκοκυτομα ). Για διαγνωστικούς σκοπούς, μπορεί να είναι χρήσιμη σε επιλεγμένες περιπτώσεις, μια βιοψία με λεπτή βελόνα του όγκου των νεφρών, προκειμένου να αποκτήσει κανείς περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την καλοήθεια ή την κακοήθεια των όγκων νεφρού. Αυτό μπορεί να γίνει για μικρούς όγκους, οι οποίοι ίσως αποφασιστεί να μπουν σε πρόγραμμα ενεργούς παρακολούθησης . Ομοίως μπορεί να γίνει η διαδικασία με αυτόν τον τρόπο για ιστολογική διασφάλισης εάν έχουμε σκοπό θεραπείας του όγκου μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων .
Ακόμη και σε προχωρημένο (μεταστατικό) όγκου ασθένειες μπορεί να πραγματοποιηθεί ιστολογική επιβεβαίωση μέσω μιας βιοψίας με λεπτή βελόνα για να έχουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον υπότυπο του καρκινώματος των νεφρικών κυττάρων ώστε η θεραπεία με το φάρμακο να μπορεί να γίνει πιο στοχευμενα .Σε περιπτώσεις προγραμματισμένης νεφρεκτομής δεν είναι απαραίτητη η λήψη βιοψίας και πρέπει να αποφεύγεται εξαιτίας πιθανού κινδύνου διασποράς κακοηθών κυττάρων .

5. Θεραπεία
Η επιλογή της μεθόδου θεραπείας λαμβάνεται με γνώση του μεγέθους και τη θέση του όγκου, την ηλικία, την γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και την εξάπλωση του όγκου στο σώμα . Ο ουρολόγος θα συμβουλεύσει τους ασθενείς με βάση τα επιμέρους συμπεράσματα.

6. Επεμβάσεις
Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου είναι η πιο συχνή θεραπευτική μέθοδος. Εδώ διαχωρίζουμε μεταξύ της πλήρης αφαίρεσης του νεφρού (ριζική νεφρεκτομή ) της μερικής αφαίρεσης του μέρους του νεφρού που φέρει τον όγκο. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από την τοποθεσία του όγκου, το μέγεθος του όγκου αλλά επίσης και από τη νεφρική λειτουργία .Σε μικρούς όγκους προσπαθούμε σήμερα να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν πιο πολύ υγιή νεφρικό ιστό. Για μεγαλύτερους όγκους, ή όγκους με δυσμενή ανατομική θέση, ωστόσο η πλήρης αφαίρεση του νεφρού που φέρει τον όγκο μπορεί να είναι αναπόφευκτη. Είναι γνωστό ότι η μερική η η ριζική νεφρεκτομή έχουν τα ίδια καλά αποτελέσματα.
Η νεφρεκτομή μπορεί να γίνει με τη μέθοδο της “κλειδαρότρυπας” (λαπαροσκόπηση, ενδεχομένως ρομποτικά υποβοηθούμενη) η με τη συμβατική ανοικτή χειρουργική επέμβαση . Ακόμη και μετά την πλήρη αφαίρεση ενός νεφρού αναμένεται η πλήρη ανάληψη της νεφρικής λειτουργίας από τον άλλο υγιή νεφρό. Ένας ξεχωριστός έλεγχος της νεφρικής λειτουργίας πριν από την επέμβαση δεν είναι απαραίτητος.

7. Εναλλακτικές λύσεις για την χειρουργική επέμβαση
Για πολύ ηλικιωμένους ασθενείς και ασθενείς με σοβαρά συνωδά νοσήματα, που συμβαίνει να είναι διαγνώστηκε ένας μικρός όγκος νεφρού , μπορούν να συζητηθούν επίσης εναλλακτικές λύσεις αντί της χειρουργικής επέμβασης.

Η “ενεργή επιτήρηση” είναι μία διαδικασία παρακολούθησης η οποία πραγματοποιείται με τακτικούς ελέγχους του μεγέθους του όγκου (αξονική τομογραφία , υπέρηχος) και μια παρέμβαση γίνεται μόνο όταν ανιχνεύεται μια σημαντική αύξηση στο μέγεθος. Η προσέγγιση αυτή βασίζεται στη διαπίστωση ότι μικροί όγκοι στους ηλικιωμένους έχουν χαμηλή πιθανότητα να σχηματίσουν μεταστάσεις. Άλλες τεχνικές όπως η εκτομή με μικροκυματα , η εκτομή με λέιζερ, υψηλής έντασης υπέρηχο είναι σήμερα πειραματικές και πρέπει να γινονται στο πλαισιο μελετων . Για πολύ προχωρημένο καρκίνο του νεφρού πρέπει να ακολουθειται μια καθαρά ανακουφιστική θεραπευτική προσέγγιση.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ ΙΣΧΥΕΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΛΛΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ΟΠΩΣ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Η ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.

8. Επεμβάσεις σε προχωρημένο στάδιο του όγκου
Αν υπάρχουν ήδη μεταστάσεις όταν γίνει η διάγνωση του όγκου μπορεί παραταυτα να είναι απαραίτητο να γίνει η αφαίρεση του όγκου δεδομένου ότι αυτό προφανώς μπορεί να επηρεάσει την πορεία της νόσου ευνοϊκά. Αν συμβεί να παρουσιαστούν μεταστάσεις στην πορεία της νόσου έχει πολλές φορές νόημα από ουροογκολογικη άποψη να γίνει η αφαίρεση τους χειρουργικά . Η απόφαση για το αν μια επέμβαση σε μια συγκεκριμένη περίπτωση έχει νόημα να γίνει λαμβάνεται από μια διεπιστημονική ομάδα των γιατρών από διάφορες ειδικότητες (για παράδειγμα, χειρουργική θώρακος, γενική χειρουργική, ακτινοθεραπεία, ογκολογία).
Με την περαιτέρω πρόοδο της νόσου συνίστανται διάφορες επιλογές φαρμακευτικής θεραπεία (S.U.). Η θεραπεία ακτινοβολίας μπορεί να επηρεάσει τον πόνο από μεταστάσεις στα οστά του καρκινώματος των νεφρών και τα συμπτώματα που προκαλούνται από εγκεφαλικές μεταστάσεις

9. Η φαρμακευτική θεραπεία του νεφροκυτταρικού καρκινώματος
Αν ο καρκίνος του νεφρού έχει δημιουργήσει δευτερογενείς όγκους (μεταστάσεις) σε διάφορα σημεία στο σώμα στο σώμα υπάρχει η δυνατότητα της φαρμακευτικής θεραπείας με διάφορες ουσίες. Στη κλασική χημειοθεραπεία είναι τα καρκινώματα νεφρικών κυττάρων απόλυτα αναίσθητα .
Η επιλογή του δραστικού συστατικού που χρησιμοποιείται (μεταξύ άλλων sunitinib, pazopanib, sorafenib, bevacizumab + ιντερφερόνη, temsirolimus, everolimus και Axitinib) γίνεται ανάλογα με τα ιστολογικά ευρήματα των όγκων και των μεμονωμένων παραγόντων κινδύνου του ασθενούς. Λόγω των πιθανών παρενεργειών της θεραπείας, η θεραπεία θα πρέπει να γίνεται από έναν ουρολόγο εξοικειωμένοι με τα δραστικά συστατικά ή ογκολόγο.

10. Μετεγχειρητική παρακολούθηση
Η μετεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς με καρκίνο του νεφρού γίνεται από τον ουρολόγο σε τακτά χρονικά διαστήματα . Εδώ πρέπει να γίνεται ιδιαίτερα η παρακολούθηση της λειτουργίας του νεφρού που απομένει και να εντοπιστεί μια πιθανή υποτροπή του καρκίνου (μετάσταση ή καρκίνωμα νεφρικών κυττάρων του υγιούς νεφρού) γρήγορα. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητες τακτικές αξονικές τομογραφίες του θώρακα και της κοιλιακής κοιλότητας.